Rokokowa Kokota

W pałacu pełnym przepychu, kredensów i złota,

Mieszkała dama, co zwano ją na mieście.: "Kokota" (!)

W perukach wielkich, w sukniach z koronek,

Uwielbiała plotki i słodki swędzący ją dzwonek.

Zawsze w centrum, zawsze na elitarnych salonach,

Wszyscy ją znali, od dam a zakończywszy na baronach.

Z uśmiechem fałszywym, z miną wyniosłą,

Kokota rokokowa, wciąż była kobietą w łóżku radosną.

Lecz gdy nikt nie patrzył, w kącie pałacu,

Zajadała ciastka, piła wino i była na kacu.

Ona była damą, z klasą i ekskluzywnym stylem,

A w sercu jej kryło się coś co jest seksapilem.

Więc gdy ją spotkasz, w tej rokokowej chwale,

Pamiętaj, że pozory często mylą wielbicieli stale.

Bo za maską złota, za peruką kosztowną i wielką,

Kryje się kokota, z małą duszą i dużą butelką.