Romeo I Julia

Nasza powieść jest krytyczna tak samo jak ty i ja nie wiemy co robić.

Tkwimy w czymś czego nie da się nazwać poprawnie. Jesteśmy razem ale tak naprawdę nie możemy być.

Tęsknimy i kochamy się ale nie wolno nam.

Co mamy zrobić w czym wybrać czy jest jakiś wybór czy to po prostu zakazana miłośc, coś czego nam nie wolno coś czego nigdy nie będzie nasze.

Wróciłeś i teraz wiem, że kocham ty byłeś moim pierwszym mężczyzną moją pierwszą prawdziwą i dojrzałą miłością później zniknąłeś zrobiłeś jej dziecko zostawiłeś mnie bo nie było już wyjścia a kiedy po sześciu latach się spotykamy , każdy z nas ma po dwoje dzieci i żonę albo męża, w tym wszystkim my zakochani stęsknieni dwóch kochanków a zarazem prawdziwa miłość i jedność powrót szczerej nadziei.

Powrotu nie ma kochamy się, zrobiliśmy to już spotykamy się jak tylko wracasz ale wracamy później dwo swoich domów do swoich rodzin wtulając się w to same łóżko co oni kładziemy się spać i nic by tak nie bolało jak to, że z kimś ale bez siebie zasypiamy znów samotni z głową w chmurach myśląc jak dziś było pięknie i jak coraz mocniej się kochamy to szaleństwo wiemy to obydwoje ale jak zostawić coś co nas uszczęśliwia coś co nam daje szczęście choć na chwilę to jesteś mój.

Nic się nie zmieniło, znów czekam jesteś taki sam ale ja już inna, silniejsza pewniejsza siebie walcząca o swoje a wiesz czemu bo jestem pionkiem w tej grze , która się nazywa życie. Kiedyś umrzemy albo szczęśliwie albo samotni. Ciągle słyszymy tkwij w tym "tak trzeba".

Ryzykujemy wiele nie wolno nam tego robić ale jesteś moim tlenem a wiesz , że bez niego nie da się oddychać. Jesteś uzależnieniem narkotykiem, bez którego nie daję rady a jak go już wezmę jestem najszczęśliwszą osobą pod słońce...ciągle czekam na ciąg dalszy.