Równonoc

cicho

bo obudzisz świt

wstanie zbyt szybko

zabierze dreszcze

dotyk zawiśnie w przestrzeni

skóra ostygnie zblednie

 

nie mów nic

noc patrzy na nas gwiazdami

podsyca płomień muśnięciem języka

odbiera oddech

zostawia westchnienie księżyca

 

północ

przeciąga paznokciem po szybie

półmrok

spowija pokój

przeszywa mnie twój wzrok

 

czas zastyga w ostatnim pocałunku

wzburzeniu krwi

w miękkości ust

Równonoc
Autor: Laura Alszer
Czytano 108 razy
Data dodania: 30.06.2025

Średnia ocena: 5.0  Głosów: 5

Zaloguj się, aby ocenić

Komentarze (7)

  • Miś Przekliniak 5 miesięcy temu
    MIŁOŚĆ!!! RÓWNOŚĆ!!! BRATERSTWO!!!
  • Daro1333 5 miesięcy temu
    Piec
  • Daro1333 5 miesięcy temu
    I tak ma byc , lekko.
  • aksolotl 5 miesięcy temu
    duży potencjał na fajny wiersz.
  • Where Is My Mind 5 miesięcy temu
    Nowa świecka tradycja: https://t3kstura.eu/Profiles/profil-LauraAlszer
  • Where Is My Mind 5 miesięcy temu
    I niech wie droga_we_mgle, jej nie ominie.
  • Where Is My Mind 5 miesięcy temu
    Ale chyba nie ma utrwalacza, ta tradycja.

Napisz komentarz

Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania