Rozbicie imperium

Ariq Böke siedział w swoim namiocie i czekał na wieści z pola bitwy. Był młodszym bratem Kubilaja, który po śmierci ich dziadka, Mongke, ogłosił się Wielkim Chanem Wielkiego Ułusu Mongołów. Ariq Böke nie zgadzał się z tym i sam wystąpił jako pretendent do tronu. Rozpoczęła się wojna domowa, która trwała cztery lata i pochłonęła wiele ofiar.

Ariq Böke liczył na to, że jego starsi bracia, Hulagu i Berke, poprą go w walce z Kubilajem. Ale się rozczarował. Hulagu był zajęty podbojem Bliskiego Wschodu i nie chciał angażować się w spory rodzinne. Berke był zatargany z Hulaguem o sprawy religijne i nie chciał współpracować z żadnym z nich. Ariq Böke został sam.

Ariq Böke walczył dzielnie i zaciekle, ale nie mógł się równać z Kubilajem, który dysponował większymi siłami i lepszymi dowódcami. Jego armia była coraz bardziej osłabiona i demoralizowana. Jego sojusznicy odwracali się od niego lub przechodzili na stronę Kubilaja. Jego terytorium kurczyło się do Mongolii i części Chin.

Ariq Böke wiedział, że to koniec. Nie miał już szans na zwycięstwo ani na pokój. Nie miał już nic do stracenia. Postanowił stawić czoła Kubilajowi w ostatecznej bitwie pod Karakorum, stolicy Wielkiego Ułusu Mongołów.

Ariq Böke został rozbity i pojmany przez wojska Kubilaja w 1264 roku. Został zmuszony do uznania jego zwierzchnictwa i oddania mu wszystkich swoich tytułów i dóbr. Zmarł rok później w niewyjaśnionych okolicznościach.

Tak skończyła się wojna domowa w Wielkim Ułusie Mongołów. Tak zaczęło się rozbicie imperium na cztery części: Yuan, Ilchanidów, Złotej Ordy i Czagataidów.