rozbiegani

oceany błękitem płoną

fale się pienią łodzie kołyszą

w twoich oczach zakwitło niebo

łąki zielone lasy zmieniają kolory

boso biegniemy po rosie

ognisko na brzegiem

dym na jeziorze

całujemy nabrzmiałe usta

młodość płynie w niezbadane

czasy cały czas takie same

zmieniają postacie jak u Szekspira

jesteśmy młodzi odbijamy daleko

leć wietrze wiej

deszcz moczy zamiast łez

szkło za mgłą na więcej mnie stać

starzejemy się każdym szarym dniem

nadzieją krem cienka warstwa na Facebooka