rozbiórka

człowiek to głaz kamień cegła

zabierają cię powoli

powolutku

odzierają ze złudzeń

na lepszy

świat

gdzie jest przyszłość

pytanie retoryczne bo jej nie ma

tworzą jakby świat nowy jak mawiał Platon

lecz nie porządny

fałszywy

okropny

pozbawiony szczęścia jeszcze bardziej niż nasz

Apokalipsa

kim są ci ludzie nie wiem

nie wie nikt oni sami także

pochodnie rozpalonych nadziei przez otwarte drzwi

swój płomień dodają otuchy

ale i tak każdy wie że się skończy jak zwykle

Bóg wie więc idź

podążaj choćby na dno

byle iść

nie stać w miejscu

nie ułatwiaj im zadania

pędź