Rozbitek

rozbitek

w oceanie życia

tutaj nie będzie spokojnie

z każdą falą idę na dno

nie ma wyspy by przytulić się

do ciepłego piasku na brzegu

krążą dmuchane rekiny

zaraz stracę

szansę kolej na przeżycie

myśli jak mewy krążą

wśród ukrytych obłoków

mgły wstają poranne

zamykam oczy płynę

monsun moczy oczy

zalewa powieki

chwila wieczności

może ktoś uratuje mnie

żony wołanie na obiad

wybija mnie z oceanu

wychodzę z wody

tak bardzo chciałem się utopić

we własnej wyobraźni

krzyczy foka

wychodź z basenu

bo obiad stygnie