„Rozczarek na rogatce” czyli podwórkowy paszkwil na faktach podparty

Policjanta Czarka luba

Jest wcieleniem belzebuba

Do niego na służbie pyskują „pies”

Faktycznie - to z niej wściekła suka jest

Sromotna małżonka klęska i zguba

Czytelników zgorszył ów epitet brudny?

Delikatnie mówiąc charakter ma trudny

Połowica Czarka tak ryło wydziera

Że ten się dzień po dniu nie umie pozbierać

Czemu spadł na chłopa niefart wprost okrutny?

O, gdyby facet mógł w swym życiu coś zmienić

To powód, przez który musiał się ożenić

Za młodu przed trzydziestoma z plusem latkami

Na saksach sprzątali w hotelach z gwiazdkami

Myślenia przed faktem nie można przecenić

Na błysk i dokładnie czyścili pokoje

A ładnie.., aż wyszło im dziecko, ba nawet dwoje

Po fakcie Czarek walnąłby się w łeb młotem

Że w pracy dopieszczał lalę, miast robotę

Takoż zaprzepaścił dalsze życie swoje

Zwabiony w wakacje na łatwy zarobek

Zgotował sobie mentalny nagrobek

Gdzieś między niedzielą a zwykłym wtorkiem

Gość nie panował już rozporkiem

Wesele wkrótce pożarło dorobek

Kazania prawiła niedoszła mamusia

Stań się mężczyzną, zrobiłeś dzidziusia

W lękach, w niepewności, jak odegra tatę

Wziął to na klatę a było to latem

Nie zgadł, że w mig odkochać się będzie musiał

Już miał doła - wszak przedwcześnie doigrał się żony

Jednak najgorszego piekła był jeszcze nieświadomy

Bo Czarek aż dotąd nie umiał przewidzieć

Że gębiska żony nie będzie chciał widzieć

Nazajutrz nie dłużej, rozpętała burzę i ciskała gromy

Roz-Czarku nieszczęsny jak zbity pies

Czyż nikt cię nie ostrzegł czym wpadka jest?

Niejeden chłop biedny zna ten ból niestety

Że morda największym atutem kobiety

Darmo znawcom liczyć na współczucia gest

Gdy żonka w szczekaniu jadaczce folguje

To mąż w domu gorzej niż w celi się czuje

Po długich przeżytych wspólnie latach

Pan władza trwa w ciągłych w tarapatach

W toksycznej relacji facet się marnuje

Moc atrakcji czerpie niczym oborowy

Skazany na furię bez udoju krowy

Więc w bydlęcych rykach słyszy farmazony:

Nie ona jest winna, winne jej hormony

Spaprał przeznaczenie swoje mundurowy

Wyjaśniać chyba nikomu nie muszę

Że Czarek męskiego ego jest Januszem

Szanujący się facet nie pojmie dlaczego

Nie zakończył dawno związku feralnego

Natomiast masochista wybierze katusze

Dla chłopa z jajami najgorszym byłby stan

Trwania przy wiedźmie wydartej bez zmian

Gdy gliniarz w milczeniu zaciska zęby

Wrzask dalej napływa z samiczej gęby

Pozwala się g[n]ębić niemęski patafian

Tłumaczyć Rozczarka nie zamierzam wcale

Każdy sam swego losu jest kowalem

Pan władza napisał losowi tak scenariusz

Że piesko funkcjonuje ten funkcjonariusz

Porażka, niestety, jest szczęścia rywalem

Jak palnął przy dżinie wstawiony Aladyn

„Nie sklecisz z życiowej chałtury ballady”

Dennych życia zamułów jęk – o, tango minoga!

Nieszczęścia gryzą parami, w tym sęk, liczba to mnoga

Bełkocząc przestrogę zagłady w barze spod lady:

Nim cielesnym żądzom dasz się zdominować

Z rozmysłem ryzyko zechciej kalkulować

Nie pierwszy donator spermy w afekcie

Doczekał się tortur psychicznych w efekcie

Od babo-gehenny racz Panie uchować

Namiętni młodzieńcy w czuprynach nie śnicie

Jak popęd bez uzdy uprzykrzy wam życie

Gdyż jednym fatalnym, nierozważnym ruchem

Z jurnego ogiera, gość stał się eunuchem

Erotyczne figle („wicie rozumicie”) ma dawno w odbycie!

Wczytaj się w zwrotki i ty, jędzo zgniła

Coś żywot frajera w katorgę zmieniła

Karma to suka wraca rykoszetem

Zejdziesz w opuszczeniu ze zrytym beretem

Zostaniesz skrzywdzona jakoś ty krzywdziła!