Rozmowa myśli

Jak nieznośny owad myśl ukłuła znowu:

- trzeba wiersz napisać, lecz prawdziwy wreszcie,

inna zaś warknęła - dotąd były z lodu...,

spadaj z podobnymi no i trochę grzeczniej !

Ależ chciałam tylko smak poezji liznąć,

nie raniąc nikogo, przeżyć chwilę piękną...,

- nie pozwalasz - głupia sercu nawet pisnąć,

kiedy wiersz prościutki łzę toczy nie jedną !