Rozmowa poety z duchami pustki kosmicznej
Duchy pustki kosmicznej, w niektórych budowlach mieszkając,
W blokach wielkich i miasta ulicach, krajobraz nieludzki
Zawłaszczając dla siebie, odezwę tę do mnie stosują.
One mówią: "Dlaczego odtrącasz nas, swoje bożyszcza?
Tyś nas jeden rozumiał, a teraz sekretów nie poznasz,
Co urosły dla ciebie o starej jak Bóg samotności.
Teraz, skoroś zamienił przestwory lodowej pieszczoty,
Z wiatrem dziwnym przymierze, na ramion gorących objęcia,
Nic już z tobą nie mamy wspólnego, ską'ś przyszedł odejdź;
Wolną byłeś jedynką i szlaków kosmicznych piratem,
Wieszczem naszym i znawcą, a my tobie wiary lustrami.
Dziś uszyty tak nowo, że widzisz misterium w śniadaniu,
Jużeś obrzydł dla naszych ust; wypluwamy cię zatem."
Ja odpowiedź wymawiam: "Niech będzie, bo z wami, duchami,
Byłem niczym umarły; tak, krystaliczna świadomość
Próżni szczęścia nie daje, a ta jest najlepszym co macie."
One na to: "Hahaha, to szczęście żarłocznym marzeniem
Drobiu jes'tylko ludzkiego. Przeznaczeniem człowieka
Nie człowiekiem być, ale... Odpowiedź ta już nie dla ciebie!
Idź do mamy dzidziusiu, cukierków dostaniesz prześmieszny."
Na to ja: "Prawidłowo, bo matkę odtrąca najlepszą –
Ziemię, kto się wynosi sam jeden powyżej ten piękny
Świat, korzenie z nim święte zrywając i sobie mniemanym
Bóstwem pragnie pozostać. Ten bluźni imieniu miłości."
Na to moi rozmówcy już nic nie wyrzekłszy odeszli.
Komentarze (16)
Rozmowa na "horyzoncie zdarzeń" umysłów. Jeno by trza, odpowiednią scenerią oblec↔Pozdrawiam?:)
Pozdrawiam ?
Pozdrawiam ?
Z podobaniem?
Później nie budowano tak pięknie...
Dziękuję, pozdrawiam ?
Ale po przeczytaniu całości rozumiem to troszkę inaczej. Tak jak by ktoś chciał odejść spośród ludzi którzy obdarzyli go zaufaniem, ale i miał solidną ku temu argumentację.
To tak naprawdę smutne pożegnanie. I zarazem radosny nowy start.
https://youtu.be/SIHH3yYZfyA
Pozdrawiam ?
wszystko to jednocześnie bawi i zastanawia.
Pozdrawiam ?
Napisz komentarz
Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania