Roztopy

Samotne drzewo

Nie szuka towarzysza.

Błotniste rozłogi

Ustępują śladom kół i kopyt.

A znać to, że niebo rzednieje.

I że mgły ustępują

Oszronionym chatom i chlewom.

A kto nie posłyszy to dzwonów,

Kto nie zejdzie się zobaczyć,

A wśród kazania na lepsze czasy.

Samotne drzewo

Nie szuka towarzysza,

Lecz te mgły może drogę zmyliły,

A te oczy nic nie widziały.

Zgarbiony starzec skulony

Pod schylonymi wkoło gałęziami

Ściska drewniane paciorki,

A na wspominki

Tych wichrów ciętych i śniegów.