Ruiny

Ruiny

Malarz świata, pejzaż nocy.

Światło wielkich dziejów,

Tli się nad ogniskiem z tęsknoty,

Wiatru, szumiących liści.

Księżycowa noc nad nami,

Portret poety?

Sprawunki wykonano w terminie?

Głazy pod nogami.

Niegdyś szczuto na Ciebie!

Tysiąclecia wytrzymasz?

Wierzę w Ciebie! Dasz radę!

Mury zdobywcy Tatarstanu.

Karkołomne uczucie wieku,

Zdrada, miłość i ludzi tysiąc.

Stoję tam gdzie niegdyś Ty,

Wielki mędrcu, lat nieprzenikniony.

Dawałeś ochronę przybyszom,

Teraz pozostały tylko resztki.

Wykonałeś pracę dziejów.

Możesz upaść, czas nadszedł!

Kamienie i wapienie, które Cię chroniły,

Przepadły na wieki!

Pozostały tylko gruzy,

Materialnej duszy.

Teraz młodzi i starsi,

Patrzą, widzą i doceniają,

Wkład twojej dzielnej epoki.

Zgliszcza chwały, potęgi i biedy,

Ruiny.