Rybołóstwo

W nicomyśl obleczon, patosem spowity,


Wśród echa słów swoich majestwił zachwyty.


Metafor pióropusz, wzniosłych rymów mrowie,


A lud zasłuchany, co poeta powie.

Zgęstniałość zalega w zawiesistej norze,


W zatęchłej szufladzie pustosłowia morze.


Wieszczowi korona z łoskotem upada,


Gdy ten wnet zrozumiał – sens sam się nie nada.

(Nie ma więc znaczenia, co poeta gada.)