Ryś i Tusk

Na łące, ryś niespokojny biega,

Tusk pod drzewem myśli głęboko.

Ryś o futrze jak miedziana purpura,

Tusk w myślach jak starożytny filozof.

"O, ryś, krolu borów i kniei dzikich!"

Tusk wznosi wzrok ku niebu obłokiem,

Ryś skacze, lekko jak wiatr w kłosie,

Tusk w zadumie, jak pradawny mędrzec.

W borze śpiewa ptak stary i mądry,

Ryś go słucha, Tusk zapatrzony w dal.

Ryś mówi: "Las mój dziedzictwem jest wiecznym!",

Tusk kiwa głową: "Tak, lasu mądrość strzeżmy."