„Samotny wilk”
„Samotny wilk”
Wielki , silny, dumny wilk.
Niszczył wrogów w kilka chwil.
Lasy, łąki sam przemierzał.
I nikomu się nie zwierzał.
Ciemna noc mu była druhem,
A cień kompanem, duchem.
Wszyscy się go bali,
I bestią przezywali.
Lecz pod ostrymi kłami,
Oraz dzikimi ślepiami.
Skrywał serce zniszczone,
Przez swoich pogardzone.
Cierniami obrosło w koło,
I nikomu już nie ufało
Komentarze (6)
Napisz komentarz
Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania