"Sanktuarium"

Przygnębienie do łez zmusiło rozważań

myśli nad dalszym losem jestestwa

misternie utworzona wizja świata

nie w smak bliskim stała się osobom.

Nikt nie pozwala żyć po swojemu

szyderczy Brutusie niezrozumiałej wiary

czemuż tak słodko słowem karmiłeś

skoro czyn ugodził zaufania serce?

Czasem lepiej byłoby już nie istnieć

zerwać z siebie kajdany odpowiedzialności

ukoić i tak na wskroś skołataną duszę

w objęciach niebytu pragnienia.

Cicho krocząc przez osobowości sanktuarium

pogrążany echem otaczającej samotności

milknie wołanie by odstąpić od ołtarza

gdyż nic dwa razy się nie powtarza.

(Saalar z Oradei

24.09.2024r.)