Scena życia

Recepty na życie nikt nam nie napisze,

jedni lubią przygodę, inni znowu ciszę.

Jednym los łaskami sypie jak z rękawa,

dla innych ma rózgi, ot normalna sprawa.

Jedni żyją w puchu, inni barłóg znają,

mężczyźni się bawią, kobiety wzdychają.

Jednym jest wróżone rodzinę mieć wielką,

a innym z nadzieją pożegnać się wszelką.

Jakieś boskie prawa decydują o tym przecież,

czyś w czepku urodzony, czyś pechowe dziecię.

Które z boskich planów wiernie spełnić trzeba,

by po skończonym życiu dostać się do nieba?

Bóg nam w rękę wkłada świetne scenariusze,

w wiecznym życia teatrze gramy o swą duszę.

Graj w tej sztuce chętnie, najlepiej jak umiesz,

a gdy przyjdzie umrzeć, dlaczego - zrozumiesz.

Czy ofiary rolę, czy kata dostałeś tu na Ziemi,

spisz się dobrze, niebiańscy widzowie są niemi.

Możesz tylko czasami anioła poprosić na suflera,

gdy pełen wór kłopotów już ci się nazbiera.

Ciesz się z każdej chwili i z kawałka chleba,

nie w złotym Ferrari zawiozą cię do Nieba

lecz pójdziesz tam sam i boso, goły jak osesek,

dlatego inwestuj w serce, a nie pełen mieszek.

Pozwól duszy śpiewać, poznaj smak radości,

bądź szczęśliwy w życiu, unikaj w nim złości.

Nie daj się zmartwieniom połamać jak trzcina,

niech nie będzie ci straszną żadna zła nowina.

Szanuj przodków swoich, rodziców i braci,

niech miłość do bliźnich życie twe wzbogaci.

Bądź wdzięczny wszystkiemu co na świecie żyje,

słońcu, że grzeje, drzewu, że przed żarem skryje.

Pracy się nie lękaj, bo nas szlachetnymi czyni,

za brak wykształcenia nigdy cię nie wini.

Czy medykiem jesteś, czy też porządkowym

zarozumiale nie zadzieraj do góry swej głowy.

Nie jest to recepta na życie, tylko zasad kilka,

jak z groźnej owieczki zrobić łagodnego wilka.

Kto się będzie starał na filmowym życia planie

w Niebie, w nagrodę za swą rolę Oskara dostanie.