,,schronienie"

Góry wysokie puch pokrył

Nadeszły zimy srogie,

Ktoś mnie okrył.

Nadszedł I komfort dał,

Poczucie ciepła miał.

Odgonił zmartwienia wrogie,

tak ważne schronienie to.

Widzę w oddali promyk,

Małe światełko- coś się tli.

Niech ono usłyszy mój krzyk.

To ta osoba,

Odeszła znów.

Zaczekam na peronie,

Może inny pociąg przyjedzie tu.

prosze o zaglosowanie, a jeśli komuś przyjdzie coś na myśl, o zostawienie komentarza, dziękuję!