Sebuś – wierszyk o moim słodziaku

Niech żyje moja świnka malutka!

Gruby ma brzuszek, bo ciągle je

i jest jak boski nektar słodziutka.

Przeurocza kulka Sebusiem się zwie.

Daje mi radość w smutku i gniewie.

Niczym Afrodyta jest piękna.

Głaszczę jej futerko w potrzebie,

gdyż jej wdzięczność jest wielka.

Delikatnie dotykana sobie mruczy.

Przyjemność z tego ją podnieca.

Żołądek od pietruszki ma duży

i przejedzona dobry humor miewa.

Choć ząbki ma ostre to nie ugryzie.

W klatce grzecznie sobie śpi.

Sebusia mego kocham nad życie.

Dzięki niemu miłe stają się dni.