Sen nad Bałtykiem

weź nie wymyślaj —

za dotyk, za usta,

za durne lodami mazanie

chwiejesz się bez wiatru

nad tęczą magiczną,

bo życie tak sobie nazywasz

na haczyk nadzieję zaczepiasz,

by łowić te sny o świcie,

tu trącisz gdzieś płatek,

westchnienie usłyszysz,

tam się gdzieś otrzesz o miłość

i uśniesz nad swoim Bałtykiem

i ja bym tak chciał.