Sen o Litwie

zasiadłszy na łożu

tej nocy brzemiennej

mającej sprowadzić na świat ten historię

rozmyślam o kraju

już coraz to częściej

Litwą zwą owe oblicze pokorne

w oczach Jej widzę światło nadziei

że z lochu Moskali uwolniona będzie

łańcuchy zerwane przez mowę tutejszą

przemówi, a głos ten usłyszymy wszędzie

Litwo, choć zrodzony zostałem hektary dalekie

od serca i duszy Twej, stale tłamszonej

pamiętaj, że serce Twe bije dla ludzi

co herb z jeźdźcem konnym nazywają domem

choć z gwiazdy czerwonej zarazą się zmagasz

krew biała, czerwona i biała wciąż płynie

w żyłach narodu

który opór gwieździe sprawia

паэт хацеў бы жыць у такой краіне