senna paranoja...

lustro codzienności i cząsteczki tam stale krążą pomiędzy

zapierdalają jak Suseł

i dlatego a może dlatego nie rozpoznajemy w jego odbiciu siebie

rozbiegają się i zbiegają łączą i rozdzielają drgają jak

dziewczynka z zapałkami

i trzask brzęknie z mrozu lub ze strachu przed krzykiem wówczas

pęka na siedem lat nieszczęść. jeszcze po czasie znajdujesz w szczelinach

jesionu ślady i Alicję z pustymi wiadrami

widzisz tam gdzieś Wielbłąda z głową zaklinowaną w uchu igielnym

i źdźbło w oku. a igłę trzyma Szewczyk Dratewka

pewnie zszywa lustrzane cząsteczki żebyśmy częściej rozpoznawali rzeczywistość

i nie pukali w niemalowane

a spóźniony Królik z zegarkiem bez wskazówek schowa w cylinder Kapelusznika

tylko zjawy pozostaw tutaj bo tam pomylą cząsteczki z pastylkami

i sowę z kanarkiem na dachu. po co ma się wkurwić

kiedy powrócisz z Szafy to sprzedaj trupy Doktorowi Tulpa i wypij

kawę w filiżance z młodym jeszcze Alzheimerem… potem ci się już popierdoli