Sens

Nie w złocie, nie w sławie, nie w wielkich słowach,

nie w wyścigach, gdzie dusza zostaje z tyłu.

Sens życia ukryty jest w cichych krokach,

w spojrzeniu dziecka, w liściu na wietrze, w pyłu.

W prostym "dziękuję", gdy nikt nie oczekuje,

w dłoni podanej, choć nie musisz wcale.

W sercu, co bije, bo jeszcze czuje,

że warto kochać, mimo bólu, stale.

To nie cel — to droga, to nie punkt — to ruch.

To bycie tu, naprawdę, bez masek, bez ról.

To płacz i śmiech, i cisza po burzy,

to mały gest, co wielką pustkę skróci.

Sens nie leży gdzieś daleko, poza nami —

jest w tym, że wstajesz, choć ziemia się chwiała.

W tym, że wybierasz dobro między cieniami,

i że wciąż wierzysz, choć wiara bolała.