Serce cz.1

W nieznanym grobie

Serce me spoczywa

W ziemi stłuczonej szkłem i czerwią

Krzyczy i błaga o przebaczenie,

Bo czarne dosięga je spaczenie

Na obcej ziemi mord i gniew

Obcych najeźdźców przelewa się krew

Tu wśród czarnych wyschniętych drzew

Dobiega mnie krzyk wyblakłych mew

Tu, gdzie drży ziemia

Ogień pali me trzewia

Gdzie przy tańcu nienawiści

Rozbrzmiewa krok cierpienia,

Spoczywa czarne me serce, wśród dębu zgniłych liści

I tęskni i błaga,

Bo chce do domu

Acz nie zobaczy ukochanej zza grobu

I spoczywa w zgniłej ziemi

Ziemi złej Bogu