Serce mi pękło .

Z Copilotem : Moje serce pękło w Twej nieobecności, a umysł zmienił się w pustkę bez treści. Straciłem duszy fragment, pragnienie istnienia, błąkałem się w gniewu i mroku cienia. Wypity chmiel i grzybów dym, zatopiły mnie w chaosu rytm. Kiedyś w przepaść rzucę swoje ja, lecz z otchłani powrócę, by stworzyć świat. W nicości me echo trwać będzie w wieczności, aż znajdę Cię znów w minionych bliskościach, i choć w ogniu spłonę po raz wtóry, płomień ten zechcę uczynić mój który.

Sam : Serce mi pękło, gdy mnie opuściłaś, a mózg mój w martwy organ zmieniłaś. Utraciwszy część duszy i pragnienie ciebie, błąkałem się otumaniony gniewem, zamroczony chmielem, odurzony grzybami. Kiedyś zrzucę się w przepaść, po czym wyjdę z otchłani, wszechświat na powrót w nicość obrócę, lecz jęk mój z pewnością w niej nie ucichnie, więc powstanę z pustki, stwarzając na nowo, w czasie, gdy jeszcze mogłem być z tobą, spotkam cię i ponownie spłonę.

__________________________________________________________________________

( Tekst raczej o miłości i na przykład o cierpieniu na przykład z powodu odrzucenia przez kogoś lub czyjejś śmierci , nie wiem co jeszcze mógłbym o nim powiedzieć może że dużo emocji i głębokie przeżywanie czegoś , wczuwanie się , i mówienie o sobie jak o jakimś wszechmocnym co potrafi poruszać się w czasoprzestrzeni w różne czasy , potrafi sprowadzić nicość i pomimo że nic nie ma nie może zapomnieć o bólu i wrzask przy zadawaniu ran jest tak silny że nie przeszkadza mu być pomimo nicości , i być może z wrzasku powstaje świat podobny do naszego z całkowitej pustki , i chyba powtarza się to w pętli , nicość , świat , nicość , świat ) ( Widzę że jedna ocena jeden ale może ktoś by chciał o tym porozmawiać w komentarzach , to nie jest takie głupie , przeczytaj kilka razy )