Serdeczna rysa - c. d. historii Tadka

Tadek, zawsze uśmiechnięty góral o posturze nastolatka, wyciągnął dłoń i powiedział:

- Dla ciebie, bo widziałem, że zbierasz kamyki. - Na dłoni leżał szary, płaski kamień, przypominający żaglówkę. - Tadek, dziękuję! - rzuciłam z uśmiechem, nieco zaskoczona tym, że zauważył moje zainteresowanie kamieniami. - Pierwszy, który jutro znajdę na plaży, będzie twój.

Następnego dnia wypatrzyłam niewielki, czerwony kamyk w kształcie serca. Zanim podniosłam z piasku, sfotografowałam cacko. Kształt był regularny, niemal idealny. Natomiast faktura… - przez środek serca biegła rysa, wyraźna, ukośna, dość głęboko tnąca obłą powierzchnię.

Zgodnie z obietnicą, wręczyłam Tadkowi znalezisko. Spojrzał i bez słowa zamknął w dłoni, a po chwili wsunął za pazuchę. Wyglądał na mocno poruszonego, odwrócił się na pięcie i pognał przed siebie.

Po kilku dniach opowiedział mi o tym, jak zmądrzał, kiedy się wieszał: - Najlepszy kolega odbił mi narzeczoną. Byliśmy na sylwestrowym balu. Pobiegłem do domu, znalazłem linkę i…

Zawsze uśmiechnięty góral, któremu podarowałam serduszko z rysą, wrócił do swojej górskiej wsi, a ja po latach sięgnęłam po fotografię kamyka i zanotowałam :

* * *

Znalazłam kamyk dla Tadka

Na plaży w słoneczny dzień

Czerwone serce z rysą

Wzruszył się Tadek

Ja też

Schował w zanadrze i pobiegł

Jak wtedy w zimową noc

Gdy narzeczona z innym

W tańcu zmyliła krok

Gdy lina pękła zmądrzał

I został Tadek sam

Z uśmiechem który też został

By koić serdeczny żal