sezon na osty

Komentarze (15)

• 
  yanko wojownik 997 dwa lata temu

  Podoba się. No i ta Iga. Analizatorem nie jestem, nie interpretuję.
• 
  IgaIga dwa lata temu

  Fenkju, yanko.
• 
  Urszula Pieńkowska dwa lata temu

  Zazdroszczę autorce, podziwiam i gratuluję ?
• 
  IgaIga dwa lata temu

  Dziękuję, Urszulo:)
• 
  Materazzone dwa lata temu

  Wciągasz grafomanów do odkurzacza?
• 
  IgaIga dwa lata temu

  Materazzone - wkładam na 3 zdrowaśki do pieca.
• 
  o nim pseud dwa lata temu

  5*
• 
  IgaIga dwa lata temu

  o nim pseud - dziękuję.
• 
  Pasja dwa lata temu

  Jesteśmy jak te osty piękne wiosną, a jesienią kurczymy się jak embriony i tracimy blask spojrzenia. Dlatego inni malują kwiatostany ostów na żółto lub na niebiesko. A my wiemy, że to tylko przemijanie.
  
  Pozdrawiam
• 
  Dekaos Dondi dwa lata temu

  Igalgo↔Tym razem zaznaczam obecność. Mam pewne skojarzenie z "Suzanne" L.C w sensie... klimatu jakby?:)
  Pozdrawiam?:)
  P.S↔W pierwszej chwili odczytałem↔Sezon na osły:))
• 
  Trzy Cztery dwa lata temu

  Wiersz jest o osobie, która nie spotkała się w życiu ze śmiercią. Jeszcze nie wie, czym ona jest, więc oswaja się z myślą o niej, zanim "wyobrażenia (...) zakwitną krzykiem na ustach".
  
  To trochę niespotykane.
  
  O śmierci trudno nie słyszeć.
  
  Nawet jeśli jest się dzieckiem. I szczególnie - w dzisiejszej dobie - dobie wojny. O śmierci słyszeli wszyscy. I słyszeli różne rzeczy.
  
  "Iga słyszała o śmierci".
  
  Gdybyś napisała: "Iga słyszała o yeti", albo : "Iga słyszała o czupakabrze", to byłoby zrozumiałe. Nie każdy słyszał o yeti, o czupakabrze. Ostatnio o nich wcale się nie mówi... Więc napisać o kimś, kto słyszał o yeti, to prawie napisać o yeti.
  
  Zastanawiam się, dlaczego tak rozpoczęłaś ten wiersz, robiąc z bohaterki osobę wyalienowaną, nie z tego świata, taką, której nie dotknęła śmierć dziadka, babci, rodzica, ani jej obraz w wiadomościach z kraju i ze świata.
  
  Tylko słyszała... Gdzieś, tam... Ktoś coś...
  
  A może w tym całym badaniu, szukaniu, oswajaniu się, gdy Iga "szuka miejsc gdzie rozwarstwienia odsłaniają dusze", jest wypieranie ze świadomości zjawiska śmierci?
  
  Może o to chodzi?
  
  Mnie najbardziej pasuje taka interpretacja, że Iga NAPRAWDĘ słyszała o śmierci, to znaczy, że śmierć ją NAPRAWDĘ mocno dotknęła, i wtedy ta śmierć jest aż tak przejmująca, tak dotkliwa w swojej postaci, że słowa:
  
  "Iga słyszała o śmierci" czytam: "Iga widziała śmierć". Słyszała śmierć. I może o niej opowiedzieć. ale - NIE CHCE.
  
  Bo kto może tak powiedzieć o sobie: "Słyszałam o śmierci"? Może - nieśmiertelny?
• 
  Trzy Cztery dwa lata temu

  I jeszcze jedna sprawa. Te słowa:
  
  testament układany dzień po dniu
  w wieżę z klocków gubionych po drodze
  
  - nie gniewaj się, Iga, ale "gubienie klocków" to nie jest bezpieczne sformułowanie dla tej treści. Pewnie nie u wszystkich, ale u niektórych czytelników może sprowokować zabawne skojarzenia.
  
  Proponowałabym zamienić klocki na coś innego.
  
  Może tak:
  
  testament układany dzień po dniu
  w wieżę z gubionych po drodze cegieł
  
  Cegieł, kamieni, elementów, ale może nie klocków? Oczywiście - Twój wybór.
• 
  IgaIga dwa lata temu

  Trzy Cztery - Iga słyszała o śmierci - bardziej w sensie, że się nasłuchała o niej... tego i tamtego. Co do klocków... jest wzmianka o lalce, to muszą być klocki, choć faktycznie (niepoważnym) mogą kojarzyć się z kupą :D
  
  Dzięki!
• 
  Trzy Cztery dwa lata temu

  IgaIga, to może daj "Iga nasłuchała się o śmierci"? Od razu jest to zderzenie się z realem. Bycie w realu.
  
  "Słyszała" daje dystans, przywołuje wątpliwość: A może się przesłyszała? Może to nieprawda?
  
  - Kumo, słyszałam, że Andrzejowi się pomarło...
  - A gdzie tam, kumo! Dzisiaj go widziałam w lesie, grzyby zbierał, i nazbierał dwa kosze, psia jucha!
• 
  Trzy Cztery dwa lata temu

  Mnie początek wiersza zdumiał. Jak można w świecie, w którym śmierć aż huczy, jest obecna w powietrzu, wodzie, wszędzie, napisać, że ktoś tam o niej słyszał.
  Dlatego uznałam wiersz jako obraz wyparcia. Niepogodzenia się. Próby wyrwania się poprzez zamknięcie w jakimś świecie, który jest - niestety - częścią tego, który aż huczy od śmierci.

Napisz komentarz

Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania