Sfera marzeń

„atrakcyjność i ważkość człowieka określa się przez to,

że jest w nim dziureczka przewiercona do nieskończoności“

(Bierdiajew)

Sfera marzeń to sfera możliwości

Życie jest

Śmierć to rozpad tego co jest

Rodzicem życia jest więc marzenie, chmura

wysoka energia i materia

średnia to życie

niższa to kamień, los, martwe, czas -

to nie umiera, rozpada się, ale nie umiera,

bo nie “jest“, a tylko trwa

nie znika jak duchy

bo w tych osadach, w odbiciach, w lasach

sobie trwają,

może nawet marzą,

ale więcej wspominają

chcąc znów wejść w życie

a ono kręci się w maju wokół oczu i piersi

samców i samic

a oni krążą wokół siebie

a wokół nich duchy

i słomki ku nieskończoności

zaginione i odnajdujące się jeziora

zaginieni i odnajdujący się w jeziorach

„liść włos brud“

o których młody Sokrates wątpi czy posiadają

swoje idee

ale odbicia nie potrzebują ani energii ani idei

ani włosów liści i brudu

wzory w świetle mają moc, której im brak

marzenia z bezczasu nawiedzają życie w czasie

i coś się dzieje, życie się odnawia i zmienia

i kaszaloty fruwają

ręce i nogi znikają

skrzydła wyrastają

by marzenie mogło przeżyć swoje wcielenie

by wcielenie mogło przeżyć życie swoich marzeń

********************

bo przecież mamy dziureczkę do tej chmury

słomkę do kieliszka

kapelusz słomkowy na fali

sami jesteśmy słomką marzenia

którą ono się sączy

jak żywica z kory

jak fala po wrzucenia kamienia do wody

Ktoś zgasił światło i ciemności zalały świat

Ktoś wrzucił kamień i fale ogarnęły wody

Albo nikt