Siedzę i patrzę

Siedzę i patrzę

na obraz w salonie.

Na nim dwie postacie.

Dwie splecione dłonie.

Pośród nich serduszko

W czerwieni się mieni,

A za nimi piesek

na trawie się leni.

Jaka piękna miłość-

- pomyślałem sobie.

Kochają się ciągle,

w każdej życia dobie.

Nie myślą o świecie,

lecz o swej miłości.

Pewnie wielu ludzi

im bardzo zazdrości.

Odtąd w mojej głowie

Myśl ciągle kołacze.

Ja zazwyczaj się śmieję

I nigdy nie płaczę.

Lecz gdy patrzę na parę.

Na miny poważne.

Zdaję sobie sprawę,

Co jest w życiu ważne.