Skacowani poeci...

Uroczystości pogrzebowe Przemysława Gintrowskiego rozpoczną się 29 października 2012 r. o godzinie 12.00 mszą św. w kościele pw. św. Anny w Wilanowie, przy ul. Kolegiackiej.

SKACOWANI POECI...

Śp. Przemysławowi Gintrowskiemu___________

Na recital do Wiednia przyjechał wraz z Piotrem Rubikiem. Piotr akompaniował mu na fortepianie a Przemyk przy gitarze i tym swoim chrapliwym głosem w ciszy absolutnej pośród publiczności, płynęły jego słowa o Polsce. Pamiętam co powiedział wówczas do Emigracji polonijnej, cytuję: "Muszę powrócić do piosenek z lat 80' - a rok był wtedy 1992...

Mój wówczas pierworodny syn Marcin Zygmunt Prusiński miał 2 latka. Okropnie dokuczał to znaczy zaczepiał Przemysława. Do Piotra Rubika nie podchodził. Mistrz Przemyk wziął Marcina na kolana, no to znowu spodobała mu się jego broda i rączkami dotykał... bawił się jego brodą.

P. Gintrowski stał się dla mnie kumplem. Był u mnie w domu w Wiedniu w roku 1992 roku. Mógł moje zaproszenie odrzucić, a jednak przyjął po koncercie. Piliśmy koniak i winiak przez 4 godziny i rozmawialiśmy o muzyce, o poezji, o Polsce...

Niech Ci tam Przemysławie śpiewają ballady Aniołowie!

Jutro napiszę poetyckie Elegie, bo akurat Przemysławowi Gintrowskiemu należą się ode mnie. Za tamte chwile w Wiedniu. Stał mi się bliski...

Zygmunt Jan Prusiński

ZATRZYMAŁEŚ SIĘ W TYM MIEJSCU

Pamięci Przemysława Gintrowskiego

Są przejścia przez pola, przez lasy.

Przejścia są przez rzeki, stawy, jeziora.

I przez góry, i ogrody, i sady -

wszędzie są przejścia oprócz jednego bo takiego nie ma.

Przez śmierć się nie przechodzi,

idzie się ku niej... jak do złej kochanki!

Wczoraj akurat już nie mogłeś przekroczyć granicy

od słowa do słowa, od nuty do nuty.

Gitara dawno nie była pieszczona w twych rękach -

bałeś się że ze strun krew spłynie...

Bóle kwitną po śmierci...

Wiersz się buntuje by go nigdy nie skończyć.

Znam bojaźliwość gdy się wszystko kończy -

jest jałmużna uczuć i przekleństwo!

Nie wiedziałem bracie że się tak męczyłeś.

A przecież ty ludziom pomagałeś,

pomagałeś inaczej myśleć o przeklętym kraju

wciąż jakby na kaca otwieramy oczy -

teraz bez ciebie.

Ty już wyszykowany do Boga się kierujesz,

a ja po drodze donikąd obejrzałem film.

„Papierowe ptaki” - jestem pewny że by ci się spodobał;

czy wiesz Przemysławie że te ptaki ożyły!

21.10.2012 - Ustka

Niedziela 14:41