Skała

Myślałam, że jesteś przeznaczeniem.

Moim dopełnieniem.

Przytulałeś jak nikt inny.

Pocieszałeś mówiąc – Przyjadę.

Do dziś nie wiem.

To była gra?

Skruszyłeś lodowiec serca, zmrożonego obojętnością.

Obdarzając czule troską, namiętnością.

Jesteś żywą skałą, bo czym możesz być?

Umieram z tęsknoty, gdy ty nie robisz nic.

Wiem, to koniec pięknego snu.

Do dziś jestem kluczem na pięciolinii bezdźwięcznych nut.