„Skóra pamięta wszystko"

Skóra pamięta wszystko,

każdą bliznę, każdy cień,

Każdy oddech zatrzymany w pół,

każdą pieśń, którą świat zagłuszył.

Pamięta smak ciszy ciemniejszej niż noc,

gdy światło schodziło z łamanych gałęzi,

I czuła na sobie ciężar milczenia,

które kłuło bardziej niż nóż.

W jej włóknach zapisane są pragnienia,

które nigdy nie zdążyły rozkwitnąć,

I ból, co ścinał oddech jak zimny wiatr,

przebijając się przez zasłony czasu.

Skóra pamięta każdy upadek,

kiedy ziemia trzymała w sobie ślady dłoni,

Które próbowały złapać niebo

ale nie mogły, bo niebo płonęło.

Nie pyta o przebaczenie,

nie szuka zgody w bezkresie pamięci,

Jest strażniczką tajemnic,

która zna smak prawdy i złudzeń.

I choć czas próbuje zatrzeć ślady,

skóra pamięta wszystko,

Bo jest płótnem życia,

na którym zapisane jest nasze istnienie,

Mroczne, zmysłowe, niepokorne,

na zawsze.