Śladami życia

Ten świat ma tyle wad.

Nasz zegar biologiczny, często zawodzi

człowiek jest młody, a on krzyknie " pat"

i nic go w ogóle nie obchodzi.

Rodzicom wyszło arcydzieło

malarka, polonistka, fajna osoba.

Tylko to co cię "zamroziło"

ta cholerna, śmiertelna choroba.

Byłaś dla mnie siostrą, przyjacielem

wspominam nas często, z dawnych lat.

Byłaś piękną dziewczyną, waleczną kobietą,

lecz to ciebie oszukał ten świat.

Pamiętam te beztroskie lata,

dwa ognie, zbijany, szachy

nieraz wypracowanie, napisałaś za brata,

nie były to wielkie prośby, dramaty.

Lata młodzieńcze, nauki tańca

pierwsze podrywy, z koleżankami rozmowa.

Ty byłaś zawsze królową walca,

styl, szyk i opanowana głowa.

Na półce nad ojcem utknęłaś

rzetelna pionierko moich lat.

Zły moment na życie wybrałaś.

Na zewnątrz, dalej tętni świat.

Podziękować za wszystko, chce tobie.

Co ja mogę tobie za to dać?

Jedną małą różę, położyć na grobie

i odtworzyć nadzieję z dawnych lat.

Chylę czoło.

Ona za wcześnie odeszła.