Słońce zza chmur

Słońce zza chmur wystawia swój pyszczek,

Jakby chciało wyjść ze swojej norki,

Zaplątane jeszcze chmurami,

Mruży oczy w miękkiej porze jesieni.

Delikatnie ogrzewa świat wokół,

Smutek dnia przegania swoim blaskiem,

Leniwie pełznie po niebie,

Jakby chciało, lecz waha się wyjść.