Sługa

Oto sługa uniżony

Oczekuje na ukłony

Gdyż wierności dochowywał

Niecnym łotrom dokazywał

Wojskiem prężnie dyrygował

Od zarazy lud uchował

Złego smoka serce przebił

Wygląd zamku wnet odmienił

Widzi król liczne zasługi

Niemniej sługa ma też długi

Zapożyczył się u króla

Mówił "oddam"? Cóż za bzdura!

Więc nagrodzić go, czy karać?

Ma się chlubić, czy też kajać?

Myślał król nad rozwiązaniem

W końcu rzecze "Tak się stanie!

Czynię go władcą pijaków

Rozbójników i żebraków

Niechaj rządzi taką zgrają

Łotry zasad wszak nie znają"

Ach, ten sługa uniżony

Do świadczenia usług skory

Długi jednak spłacać trzeba

Tako rzecze wola Nieba.

J. T.