Smoki z czarnych kropek

Zaczęliśmy od gawędy

z wiórów otulina strychu

na napiętych sznurach

dzwonią podróżne torby

po nierównych schodach

schodzimy w ostre słońce

które spala owady jak

dramatycznych lokatorów

wilgotnych szklanek

kończymy utartą mgłą

w czesanej bawełnie

chodnika przy łóżku