Smutek grzesznika

Wysłuchaj mnie mój Boże

Gdy tułam się w grzesznej poniewierce

Ja nie znam siebie innego

I poznać wciąż nie chcę

Wysłuchaj mnie mój Boże

Ja ciężkie zbrodnie Ci wyznam

Kłamstwo to moja poduszka

a pycha jakby ojczyzna

Wysłuchaj mnie mój Boże

Nie rezygnuję z chcenia

Ślepy na to co w niebie

Miłuję swe pragnienia

Dusza ma ciężko udręczona

Ciało ugięte pod brzemieniem

Ty pomóż mi mój Boże

Ja nigdy się nie zmienię

Komentarze (8)

Szpilka 05.03.2020

Chcenie to nie wszystko, trzeba czytać klasyków i ćwiczyć, to może wiersz wyjdzie ?

wicus 05.03.2020

Pisanie wierszy to nie pieczenie ciast ani gra na loterii, więc nie przywiązuję się gorączkowo do tego, by cokolwiek tu wychodziło. Wiersz albo jest albo go nie ma. Z ciastem ma tyle wspólnego, że jednym się spodoba, a innym nie. Klasyka zaczyna się i kończy na mnie.

Szpilka 05.03.2020

"Klasyka zaczyna się i kończy na mnie"

Hahahaahah, najważniejsze, że Cię dobry humor nie opuszcza ?

wicus 05.03.2020

Cieszę się, że Cię rozbawiłem, jednak nie chciałem przekazać, że uważam się za drugiego Mickiewicza, tylko że w moich utworach nie mam zamiaru np. Mickiewicza kopiować. Uwielbiam klasykòw, ale m.in. właśnie dlatego, że nie aspiruję do ich grona, pisząc nie oglądam się na ich "przepisy".

Szpilka 07.03.2020

I dlatego Twoje usiłowania twórcze są mizerne, bez urazy ?

wicus 07.03.2020

Szpilka Oczywiście, że bez urazy! Powiem Ci szczerze: moje twórcze usiłowania nie tyle są mizerne, co żadne - ich nie ma. Nie traktuję swoich wierszy czy opowieści jako pracy lecz rodzaj relaksu, więc trudno mówić w ich kontekście o napinaniu się czy dyscyplinie.

Szpilka 07.03.2020

Wicus, to chyba kwestia charakteru, ja też traktuję pisanie jako relaks, ale cokolwiek robię, staram się robić dobrze ? Nie genialnie, olśniewająco, czy wybitnie, ale dobrze.

befana_di_campi 11.07.2020

"Nie zmienię". Oczywiście, że sam(a) bez pomocy Bożej się nie zmienię :)

Serdecznie :)

Smutek grzesznika

Komentarze (8)

Napisz komentarz