Smutek w oku zalany łzami

Smutek w oku zalany łzami,

W duszy tęsknota, ból i cierpienie,

Wokół cisza, echo pustki płynie,

W sercu palą się cichutkie wspomnienia.

Warkocz zmartwień splątany sennie gnie się,

Uśmiech na ustach zbledł i znikł w dal,

W krajobrazie smutku czar się gniewnie śmieje,

Tęsknota za szczęściem wciąż trwa i szydzi z nas.

Smutna melodia unosi się w powietrzu,

Przepojona smutkiem pieśń dosięga mnie w głębi,

Rany na sercu pulsują, pieką, pękają,

A ja w kaskadzie łez się topię i tracę sens.

Deszcz pada, deszcz moje smutki płacze,

Świat zalewa wyciskając z serca ból,

Pragnę, by ktoś zrozumiał tę skrzeczącą tęsknotę,

By uczuł, co to jest smutek, ten ciężar na rdzeń.

Lecz mimo smutku, wraz z nadejściem jutra,

W sercu płonie iskra nadziei,

Może czas, oddech siły, lek na ból,

Odsapnę i odważę się śmiać znowu.