SPARTAN

Piszę te linijki własną krwią,

Zostawiam w nich siebie część.

Me pokłady siły głęboką tkwią,

Z ukrytą energią czuję więź.

Zrzucam z pleców balast,

Ten niepotrzebny ciężar,

Który wcześniej nie pozwalał,

Z sobą i światem zwyciężać.

Choć czasami trafi się przestój,

Nie siedzę bezczynnie w fotelu.

Idę prosto, mimo przeszkód,

Wyznaczoną drogą do celu.

Staram się w spokoju wytrwać,

Dążąc do efektów powoli.

Choć wokół ciągła gonitwa,

Potrafię się z niej wyzwolić.

Karlito, 30.06.25