Spojrzenie

cień myśli

przesuwa się po lustrze

nie ma żadnych rys

muszeleki leżą przy brzegu

zabawiane wiatrem

zegar odmierza miarowo czas

wyjazd nie był katastrofą

słońce wzejdzie

kwiaty nie więdną

na zawołanie

na tafli szkła pojawiały się

kolejne obrazy

tworzy je głodny umysł

spokojne w pastelowych kolorach

szukają punktu zatrzymania

nie czują niepokoju

codzienność wróciła

pukając do drzwi

8.2024 andrew