Spoufalenie

W świecie słów, gdzie znaczenie króluje,

Desygnat z denotatem często się spoufala.

Jeden jest znakiem, co w umyśle fruwa,

Drugi to rzecz, co w realu się ujawnia.

Desygnat mówi: "Jestem jak duch,

Ludzkie myśli to mój jedyny dom."

Denotat śmieje się: "Masz rację, brachu,

Ale bez mnie, twój świat byłby jak sen - bez skrom."

Razem tworzą parę niezwykłą, jak dzień i noc,

Jeden daje formę, drugi treść.

W świecie języka nie ma dla nich kłopot,

Bo razem tworzą pełnię - i to jest ich sukces!