spóźniona

cisza głucha, pustka bezdenna

to świat utula w ciemności grobie

doli natura jak panna zmienna

tak trudno wyjaśnić to tobie

bo ta miłość jest spóźniona

i nieszczęściem zapleciona

dziwnie dziś wszystko wygląda

gdy dystans dzieli nasze ciała

w duszę doświadczenie spogląda

i jego mądrość cała

co uczy, po szkodzie czasami

nie wprost, lecz między wierszami

przekonasz się pewnie niedługo

jak ciężki cios mi zadałaś

blizna skórę pokryła grubo

chyba nie tego chciałaś

wiesz mi jednak na słowo

że zabarwiona jest kolorowo

nie boli, jednak wspomnienie zostało

i żal za utraconymi chwilami

tymi których było za mało

żal nawet za łzami

choć nie płynęły obwicie

to przerwały tej miłości życie