Spustoszenie

Być Sobą.

decyzja na zawsze

bez masek

w życia teatrze

choć Niesobą w opresji jest lepiej

każdy w ramię pochlebstwem poklepie

plotę prawdy szklanego ekranu

nowoczesność to skład dobrostanu

nowoczesnym uśmiechem nadrobię

pustkę w sercu, wśród duszy i w głowie

lewe prawa nabiorą znaczenia

nie odróżnię człowieka od cienia

nie rozpoznam mężczyzny, kobiety,

i to ponoć jest słuszne, niestety

gdy za każdym razem przytaknę

może coś ze stołu dziś skapnie

gdy zaproszę w najszczerszy stos myśli

akceptacja się nagle rozpryśnie

już nie będę najmilsza, jedyna

tu się prawda dopiero zaczyna

już nie klepią mnie lwy po ramieniu

zapomniały o zdań współistnieniu

ośmieliłam się poddać w wątpliwość

słuszność świata, zależną uczciwość

chcą mi zabrać Siebie

na zawsze

aż me imię w przeszłości się zatrze

będą rwać korzenie miarowo

aż przestanę

lojalnie

być

Sobą