Stale na piedestale

dziś wielkie jest spotkanie

człowieka pospolitego z geniuszem

co nad chmurami zbudował

piedestał intelektu swego

kiedy już dostrzega z tak bardzo daleka

powód do wywyższania nie może się doczekać

zaczyna pisać, mówić, składać swoje riposty

wierci się i zerka czy jego ciosy doszły

do celu i do oczu wymyślonych pochlebców

żeby się mógł obnosić ze swoją elokwencją

niczego nie doradza, bo tylko umie zadrwić

mieni się zdobywcą światów a ledwo wyszedł za drzwi

tak błyszczy samą mądrością stojąc sam na podwórzu

o! znalazł swój piedestał – mało go było widać

ponad te chmury ulicznego kurzu