Stara kamienica cz 8

W przedpokoju zdejmuje płaszcz, który odwiesza i ściąga kozaki. Potem udaje się do sypialni, teczkę z dokumentami i kopertę kładzie na łóżku, a telefon umieszcza na szafce nocnej.

Następnie spod łóżka wyciąga pudło i idzie do kuchni, stawiając na stole nożem je otwiera

Z szuflady wyjmuje zapalniczkę, po czym siada. Po spaleniu teczek z dokumentami dawnych jej spraw.

Podchodzi do szafki, w której są naczynia i prawie wszystkie wybija zostawia, tylko kubek i talerzyk śniadaniowy.

Opuszcza mieszkanie, po znalezieniu się w piwnicy podchodzi do drzwi, gdzie przetrzymuje dwóch swoich niedoszłych porywaczy.

— Ty.

Pani Irena pałacem wskazuje na mężczyznę stojącego pod ścianą. Drugi spogląda się na niego z lekką zazdrością.

Ciekawe czego od niego chce, zastanawia się bandyta.

— Czego chcesz?— pyta pierwszy bandyta.

— Rozbieraj się — krzyczy starsza pani.

— Po co?— pyta ponownie bandyta.

— Nie dyskutuj, tylko wykonaj polecenie.

— Dobrze już dobrze.

Mężczyzna zdejmuje czarną koszulkę, odsłaniając muskularną klatkę piersiową. Potem ściąga spodnie z bokserkami i stoi przed starszą kobietą goły.

— Bardzo dobrze,.a teraz podejdź do mnie — prosi Irena.

Mężczyzna, zasłaniając dłońmi przybrudzenie zbliża się do niej. Pani Irena otwiera drzwi od celi bandyta za bardzo nie rozumiem, co się dzieje.

— Wychodź!

Młody mężczyzna, po znalezieniu się poza celą z szyderczym uśmiechem patrzy na kolegę, który teraz jest sam

Starsza kobieta na powrót zamyka i w towarzystwie mężczyzny wraca do mieszkania.

— Czemu pani chce mi pomóc przecież próbowałem panią porwać.

— To wszystko prawda, ale to nie ty mnie zaatakowaleś, tylko twój kolega.

— Niby tak, ale jednak tam byłem, a czemu pani kazała mi się rozebrać? Czyżby była pani ciekawa jak wygląda nagi facet.

— Nie dlatego.

— To czemu?

— Na początek weź prysznic.

Pani Irena podeszła do drzwi od łazienki i zapaliła światło mężczyzna też to robi.

— Tu masz łazienkę, a czysty ręcznik wisi na wieszaku.

— Okej.

Starsza kobieta wychodzi z łazienki.