Stara Nowość

Wchodzę w nowy dzień, choć wszystko inne,

Stąpam po ziemi, której nie znam kształtu,

Gdzie ślady stóp znikają w piasku wspomnień,

A wiatr przeszłości odgania cienie wczoraj.

Nic nie jest takie, jakim było –

Barwy bledną, kształty się rozsypują,

A ja, jak młode drzewo pośród wichury,

Chcę zapuścić korzenie, choć gleba obca.

Szukam miejsca, gdzie serce mogłoby odpocząć,

Gdzie cisza nie byłaby pustką, lecz melodią

Tego, co nowe – nie nieznane, lecz nieodkryte,

Gdzie każdy krok niesie obietnicę.

Wciąż próbuję dostroić się do rytmu tej ziemi,

Nie uciekając w strach ani wątpliwość.

Bo choć droga długa i pełna zakrętów,

Każdy krok jest moim wyborem, moją nadzieją.

Nie jestem już tym, kim byłem wczoraj,

Ale to w porządku – świat również się zmienia.

A w tym ruchu, w tej niepewnej chwili

Znajduję swoją prawdę, nowe ja.