Starsza pani spod dziewiętnastki (Skrypt poznawczy)

I

jeszcze niemartwa

a już nie żywa

ochrypłym głosem

wpisana w skrypt

za oknem sąsiad

nic do oddania

uśmiech przegranych

wymiana kicz

w skrzynce laurka jesteś kochana

coś nam wypadło pluszowy miś

dzisiaj przed tortem też płacze sama

by zgodnie z planem wypełnić skrypt

II

tej nocy na ścianie sypialni

zatańczyło niebieskie światło

wyraźnie malując niepokój

poranek już zwyczajny

jak wczoraj

na drodze do sklepu

niezebrane wiśnie

krwawiąc plamią obuwie

pieczywo kupiłem razowe

gazeta też ta sama tylko data inna

niby tak samo ale jakoś inaczej

już wiem kobieta

kobieta z okna naprzeciwko

ta która się do mnie uśmiechała

znikła

III

Na stoliku mała filiżanka,

lusterko, broszka cloisonné,

pierścionek z czarną perłą.

Pozostałości życia

wciąż delikatnie otaczały te drobiazgi.

Zapewne z miłością używała

swoich ulubionych rzeczy,

a nie tylko pielęgnowała je materialnie.

Unoszące się tam powietrze

było bez wątpienia zabarwione

indywidualnością tej kobiety.

Heniu, spod dziewiętnastki wszystko na śmietnik — przerwali rozmyślanie.