Stary chomik

Od dawna wiedziałam, ze mój mąż chowa gdzieś drobne sumy. Kiedy przychodziły wnuki, zawsze miał , żeby im po parę złotych dać, podobnie miał z czego wesprzeć któregoś z sąsiadów, kiedy był w potrzebie.

Natomiast, kiedy ja pytałam o jego zaskórniaki, odpowiadał niezmiennie, że owszem miał co nieco, ale już ani grosza a nie ma.

W naszym małym mieszkaniu docierałam w zasadzie do każdego zakamarka, a jednak nie wiedziałam, gdzie chowa pieniądze.

Kiedyś, przy wietrznej pogodzie, mąż poszedł po większe zakupy, a ja powynosiłam na balkon nasze zimowe okrycia, by się przewietrzyły, Wyniosłam też moje leciwe futerko, którego z racji łagodnych zim, nie nosiłam. W kieszeni była sakiewka, a w niej całkiem ładna sumka.

Mąż wrócił, spojrzał na balkon i mina mu zrzedła. Do wieczora popatrywał na mnie wyczekująco.

Pewnie rozważał: -Znalazła, czy nie? Zabierze, czy zostawi? Będzie się gniewać, czy puści płazem?

Ja przyjęłam taktykę: -Nic nie widziałam, nic nie wiem. Następnego dnia sakiewka zniknęła. Postanowiłam - nie szukać, nie dociekać, nie komentować. Niech sobie ma! Tyle jego.