stary człowiek i może

Był sobie stary człowiek, który miał już swoje lata, ale wciąż miał ogromną ochotę na jakąkolwiek przygodę. Nazywano go Szafran, a był znany w całej wiosce z niekończącej się energii, jak jego sympatyczna żona, Kasia, potrafiła to określić.

Pewnego dnia Szafran postanowił zorganizować przyjęcie urodzinowe. Zaprosił wszystkich sąsiadów, przyjaciół i krewnych, ale jedna z sąsiadek, Krysia, która miała jednak pewne wątpliwości co do pary staruszków, nie mogła pojąć, jak to możliwe, że Szafran mógł jeszcze być aktywny seksualnie.

Krysia, zaintrygowana tą zagadką, postanowiła sprawdzić to na własne oczy. Wieczorem, podczas imprezy, Krysia ukradkiem obserwowała, jak Szafran cały czas migotał do licznych gości. Był pełen radości i energii, która przyciągała uwagę wszystkich.

Kiedy Krysia zdawała się być pewna swojej teorii, Szafran nagle przerwał swoje taneczne popisy i zaczepił Krystynę: "Hej, Krysia! Spojrzałaś na mnie z taką tajemniczą miną przez cały wieczór. Czy coś ci przeszkadza? Mam nadzieję, że jestem wystarczająco wesoły, jak na człowieka mojego wieku?".

Krysia, zaskoczona tym pytaniem, zaczerwieniła się i nie wiedziała, jak odpowiedzieć. Szafran, nie czekając na odpowiedź, kontynuował: "Wiesz co, Krysia? Młodość nie jest ograniczona jedynie do młodego wieku. Najważniejsze, żeby czuć się młodo w sercu".

Krystyna zrozumiała bardzo szybko, o co chodzi Szafranowi. Była pełna podziwu, jak pewien staruszek mógł być tak mądry i pewny siebie. Już nigdy nie zadawała więcej tego rodzaju pytań, a Szafran i Kasia stali się inspiracją dla wielu par w okolicy.

Od tamtego dnia, wszyscy wiedzieli, że starość to nie końcowa linia, ale tylko kolejny etap życia pełen niespodzianek i przyjemności. Szafran i Kasia udowodnili wszystkim, że można być aktywnym erotycznie bez względu na wiek, a młodość ducha jest najważniejsza.

I tak Szafran stał się bohaterem wioski, a jego długowieczność i życiowa mądrość był tematem różnych anegdot i dowcipów. Ale najważniejsze było to, że przez ich przykład, inni starzy ludzie również zaczęli odkrywać, że mogą cieszyć się życiem na całego, bez względu na wiek.

Dowcip Szafrana przetrwał przez wiele lat, ale na zawsze pozostał w sercach mieszkańców, przypominając im, że starzy ludzie także mają potrzeby i pragnienia. Bo jak mawiał Szafran: "Stare drzewo też może zaskoczyć owocami!"