Stojąc w czarnej garsonce

W świetle szarości tęsknota ukryta,

Melancholia świata kroki prowadzi.

Wiatr wieje głucho, deszcz opada powoli,

Cisza smutku w sercach głośniej rośnie.

Ludzie w tłumie, oczy pełne żalu,

W sercach ukryty ten głęboki ból.

Wyszukując radości w życiowym utrapieniu,

Pragną ujrzeć światła iskrzący się kształt.

Rozpacz krwawi po stłuczonych sercach,

niedosyt puka w okno zapału.

Człowiek martwy nadaje się tylko do autopsji

a dusza chociaż żywa gubi się pośród odejściem ciał.

Komentarze (4)

Cain rok temu

"Pośród odejściem ciał" nie działa tutaj. Ciekawe tematy poruszasz, próbowałaś prozy?

AidaTopiPłatkiŚniegu rok temu

bawię się tym i tym, prawdę mówiąc zdaję sobie sprawę, że nie jestem jakaś doskonała. Chyba mi na tym nie zależy, daję po prostu upust emocją. Może za jakiś czas wrzucę coś pisanego prozą. Póki co nie mam odwagi bo nie wiem czy jest dobra :)) dziękuję za opinię

Cain rok temu

AidaTopiPłatkiŚniegu Nikt nie jest doskonały, nie ma się czego bać tutaj. Tylko ludzie i ich opinie ;>

AidaTopiPłatkiŚniegu rok temu

Cain niby tylko a jednak jeśli nikt nigdy tego nie widział to jest aż

Stojąc w czarnej garsonce

Komentarze (4)

Napisz komentarz